Murray doorbreekt de Britse tennisban

Fred Perry

Een uitzinnig Arthur Ashe stadion begroette Andy Murray en Novak Djokovic in - de vanwege weersomstandigheden uitgestelde - US Open finale. Fred Perry, de beste Britse tennisser ooit, kon het niet meemaken. In 1936 won Perry voor het laatst een Grand Slam. In dat jaar won hij Wimbledon en de US Open.
Hij overleed aan het einde van de vorige eeuw en kon zodoende niet zien hoe de Schot Andy Murray trachtte om het eerste na-oorlogse Grand Slam voor Groot-Brittannië binnen te halen. 76 jaar lang snakken de Britten naar een vervolg. De minste speler van de (samen met Djokovic, Roger Federer en Rafael Nadal) ‘Big Four’, was de enige van de groep die nog geen grote titel pakte.

De finale werd geteisterd door harde windstoten, waardoor het  steeds lastiger werd om druk uit te oefenen. Onder toeziend oog van landgenoot Sean Connory en Kevin Spacey ging Murray er vol voor. Enerzijds met vertrouwen omdat hij de Olympische Spelen won in een finale tegen kwelgeest Federer. Maar anderzijds werd hij ook mentaal  voor een enorme uitdaging gesteld. Vier keer eerder verloor de Brit een finale. De laatste vijf keer verloor hij de onderlinge ontmoeting met zijn huidige tegenstander, Djokovic. Die laatste had al bewezen  om slopende finales te kunnen spelen, zoals begin dit jaar, in de bijna 6 uur durende ontmoeting met Nadal op de Australian Open.
Zo rustig als de Schot normaal start, zo furieus begon hij nu. Het leverde hem meteen een break op. Ook het omgaan met de wind was beter besteed aan Murray. Djokovic - die een dag minder rust genoot - oogde nog wat wankel en was minder gretig en fris dan zijn tegenstander.  Na een zinderende tiebreak waar Murray vijf setpoints onbenut liet, leek het zwaar te worden. Maar na de zwaarbevochten winst (met 12-10 in de tiebreak), stoomde Murray door. Op 5-2 in de tweede set leek hij te gaan choken en sloop er twijfel in de ogen van de Schotse nummer vier van de wereld. Beide heren kreunden onder de lange rally's en de harde wind. En zagen de 5-5 op het scorebord komen.Lange slopende rallys (eenmaal van 54 slagen0 waren een toonbeeld van hoogstaand tennis.
Murray toonde andermaal vechtlust door de Serviër weer te breken en ook de tweede set te winnen. In de derde set was er weer een metamorfose te zien bij Djokovic. Hij was weer de clowneske vrolijke entertainer op de baan. De wind ging liggen, zodat nummer één van de wereld meer druk kon uitoefenen. Het resulteerde in een lange nachtelijke vijfsetter. Lange games resulteerden in een 3-0 voorsprong. Djokovic kwam nog eenmaal terug tot 3-2, maar was toen gesloopt door Murray en moest het moede hoofd (en stijve spieren) buigen voor de eerste Britse Grand Slam overwinning in het open era:  7-6 (12-10) 7-5 2-6 3-6 6-2.

Coach Ivan Lendl, die zowaar leek te lachen, keek goedkeurend toe tijdens de prijsuitrijking. Onder de hoede van de achtvoudig Grand Slam winnaar beleefde Murray op ingetogen wijze zijn finest hour.
“Ik heb bewezen dat ik Grand Slams kan winnen. Ik heb aangetoond dat ik het 4,5 uur kan volhouden en één van de sterkste mannen ooit in het tennis kan verslaan.” In de slopendepartij sloeg de twijfel hier en daar toe.
“Tijdens de wedstrijd twijfelde ik nog een beetje aan mezelf. Gelukkig slaagde ik erin om strijdbaar te blijven.”
“Toen ik serveerde voor het kampioenschap, realiseerde ik me wat een groot moment dit was in de historie van het Britse tennis.” Volgens de Schotse premier, Alex Salmond, is Murray nu een legende. "Hij heeft een fantastische prestatie neergezet". Hoe je het ook bekijkt, geschiedenis is geschreven. Fred Perry heeft eindelijk zijn rust gevonden.