Succesvolle Nederlandse ploeg pakt ook goud op 4x100m estafette.

Nederland heeft bij de 4x100m de vierde gouden medaille binnengehaald. In een bijna vlekkeloze race ging het estafette team bestaande uit Dafne Schippers, naomi Sedneye, Jamile Samuel en Tessa van Schagen  van kop af aan naar de zege. De snelle tijd van 42.06 betekende een nieuw Nederlands record. Het Duitse en Britse team volgden op gepaste afstand. 

Zo werd op de slotdag een passend vervolg gegeven aan de gouden medailles van Dafne Schippers (100m), Churandy Martine (100m) en de verrassende Anouk Vetter (zevenkamp). Eerder  in het toernooi hadden Ignasious Gaisah (verspringen) en Liemarvin Bonevacia (400m.)  al het brons gepakt. 

De laatste medaille van de dag was voor Sifan Hassan, De 1500 meter loopster, die haar titel wilde verdedigen, kon na een lastige voorbereiding niet haar ideale race lopen en werd door de Poolse Cichocka voorbij gesneld op het laatste rechte stuk. Totaal haalde de Nederlandse ploeg 7 medailles. Dit hadden er ook 8 kunnen zijn als Churandy Martina na zijn zege niet was gediskwalificeerd. De immer positieve sprinter stapte in de bocht op de witte lijn van zijn baan.

Het EK in Amsterdam trok 125.000 betalende toeschouwers.

Lavillenie en de sprong naar de zon op het EK 2016

De EK atletiek 2016. 

Renoud Villenie komt als ongenaakbaar kampioen het  Olympisch Stadion binnen. Al vele wedstrijden ongeslagen. De andere deelnemers zullen figureren in een demonstratie van zijn specialiteit het polsstokhoogspringen, zo is het scenario.

In zijn gedachten gonzen de aloude termen  veni, vidi, vici (ik kwam, zag en overwon) en het citius, altius, fortius (sneller, hoger en sneller). 

Vooral hoger wil hij gaan. 

Hoger, net zoals de euforisch overmoedige Icarus ooit richting de zon vloog,

Terwijl zijn tegenstanders aanmodderen met foutsprongen en op  een voor toppers middelmatige hoogte van 5.50 meter worstelen, droomt Villenie al van de titel. Hij  houdt de spieren warm en begint op 5.75 meter.

De regerend Olympisch kampioen polsstokhoogspringen 2012 en Wereld indoorkampioen polsstokhoogspringen – 2012 gaat in Amsterdam voor zijn vierde Europese titel in successie.

Terwijl alle anderen niet hoger dan 5.60 meter komen, schalt de speaker zijn naam. Het zonlicht straalt af op het lichaam van de gespierde atleet, die de kroon op zijn werk zet. Waarom op 5.60”mt.

Hij rent met de polsstook vooruit, en wil bijna nonchalant de barriere slechten. De “oehs” en “aahs” galmen door de avondlucht, als hij met zijn borst de lat toucheert. Een bedrijfsongelukje. Terwijl de 10.000m wordt beslist neemt de Fransman alle tijd voor zijn tweede sprong. Feller is zijn aanlop nu , het applaus en het stadion is voor hem. Weer wordt de lat nipt van de leggers afgetikt en vol ongeloof kijkt Lavillenie naar de geblokte dwarsligger die net zo hard als hij ter aarde stort. Het kan nog steeds, hij heeft geen krachten verspilt, maar de wind neemt toe en ook de navolger van Icarus twijfelt.

 De absolute keizer van de polsstok lijkt te vervagen in het kunstlicht gelijk de magische vleugels van Icarus smolten. In een laatste alles of niets poging, gebeurt iets wat weinigen hadden gedacht: Lavillenie faalt en de afgang is compleet . Beduusd en gedesillusioneerd loopt de Fransman naar trainer en uitgang. 

Een Pool wint, voor een Tsjech en een Sloveen, allen met een bescheiden hoogte van 5.60 m. De gevallen kampioen heeft 3 kruisjes achter zijn naam: helemaal niets. De hoogmoed is voor een diepe val gekomen.