dinsdag 31 januari 2012

Last man standing

    
“Goedemorgen” zeg ik op de finaledag van het Australisch Open tegen mijn tennismaatje als ik om half 10 zondagochtend  bij hem binnenstap. Samen kijken we het nu al historisch titanengevecht  tussen Rafael Nadal en Novak Djokovic.  Met mij zijn er velen  die het commentaar van Kristie Boogert beluisteren. Via internet leven fans van beide matadoren intens mee.
Nadal overvleugeld Federer als beste speler, maar heeft tot zijn ontzetting moeten toezien hoe Djokovic hem weer heeft overtroffen. De nederlagen tegen the Djoker staan hem nog vers in het geheugen.
Hij heeft nu een plan. Agressief in de rallies zijn, Djokovic meer laten lopen en hem geen lange rally's laten opbouwen. Hij heeft zelfs een zwaarder racket genomen om meer power te verkrijgen.

Nadal begint gepassioneerd. Beter dan in zijn partij tegen Federer, toen hij in no time 3-0 achter kwam.  De eerste set duurt 88 minuten en laat lange slagenwisselingen zien. Moeilijk te zeggen wie er beter is. Djoko is van gevulkaniseerd rubber en gezegend met een forehand die kanonskogels blijft produceren. Nadal heeft alles terug, en lijkt op kerosine te lopen. De Stier  van Mallorca geeft nooit op. Geen speler die een betere wedstrijdmentaliteit heeft. Djokovic blijft de rallies domineren . 2 dubbele fouten van Djokovic in de hele match. Eentje op breakpoint en setpoint Nadal, die prompt de eerste set pakt. Rally's van 25 slagen zijn geen uitzondering. Langzaamaan pakt de Serviër het initiatief en de volgende twee sets. 1-2 Djoko.

Dan wordt het 3-4, 0-40 in de vierde set. Niemand die meer een cent geeft voor de kansen van de Rafael. Dan ontploft de Spanjaard en schakelt naar overdrive. De services zijn nu zelfs voor Djokovic lastig. 
Nadal loopt uit naar 2 -2, 4-2 30-15. Een slechte volley van Djokovic maar Nadal slaat de bal 1 centimeter aan de verkeerde kant van de lijn. Gaat Djokovic weer in het hoofd van de Spanjaard zitten?
Bij toeschouwers maakt de wedstrijd ook heftige emoties los. Vijandelijkheid en verbroedering vechten om het hardst. Nadal is een broekplukker met irritante maniertjes. Djokovic is een arrogante borstklopperige Serv.

Het wordt 4-4 in de vierde set. Het is ongelooflijk dat beide mannen zonder noemenswaardige blessures dit vol blijven houden. Fysiek en mentaal een slijtageslag zoals zelden gezien.We zijn langer bezig dan welke partij tijdens de Australian Open ooit en ruim 5 en half uur beer volgt een rallye van 31 slagen, de langst van de wedstrijd. Nadal buigt niet, Djokovic barst niet. Winst die voor het grijpen ligt verdampt in enkele ogenblikken.De mensen uit de spelerbox gaan door een emotionele cocktailshaker. Vader Nadal, oom Tony , Vlade Divac en dinnetje Djokovic weten niet meer hoe ze het hebben.

Nu breekt Djoko weer. Momenten later is het 6-5 in de 5e set 40-30 voor Djokivc.

De Djoker vouwt zijn handen bijeen en kijkt smekend richting het opperwezen. Hij balt zijn vuist. Hij bedankt het opperwezen, en wijst naar boven. De beker glimt, camera’s flitsen, de service is hard door het midden . De backhand van Nadal blokt de bal terug met een uiterste krachtsinspanning. Bijna in slow motion zie ik Djokovic gedecideerd instappen. Hij haalt uit en met een machtig forehand verdwijnt de bal onhoudbaar in de rechter hoek.

Djoko sluit zijn ogen, gooit zijn handen omhoog en het racket weg.  Hij zijgt in elkaar en ligt lang uit op de grond. Momenten later zal hij zijn shirt kapot trekken en wegsmijten.
Nadal is op dat moment de eenzaamste man van de wereld. Zo dichtbij de titel, dat je medelijden met hem krijgt. Waarom geen gelijkspel bij tennis? Nadal berust. Hij heeft zijn beste tennis laten zien. En hij weet dat het niet genoeg was. “ Gooddamornin” zegt hij tegen de toeschouwers in zijn typische Spenglish. Het is half 2 s’nachts in Melbourne en een dampend stadion geniet na.
De foto zegt alles.  Beide mannen weten nog maar half dat ze mens zijn. Volledig uitgewoond zou Maarten Ducrot zeggen.
De bloedstollende en epische finale van de Australian Open in Melbourne is na 5 uur en 53 minuten beslist in het voordeel van Novak Djokovic. De Serviër wint met 5-7 6-4 6-2, 6-7 en 7-5 van de Spanjaard Rafael Nadal. Na bijna zes uur nagelbijtend toptennis is dit een wedstrijd om nooit meer te vergeten. Spanning, hoog niveau en een wedstrijd zonder einde.

Zo leek het.  Niet alleen is het record van de langste wedstrijd in Melbourne verbroken, maar ook was het de langste finale ooit een grand slam.
Het is namiddag. Een heerlijke partij gezien. Toch ben ik ook melancholisch. Ik ben niet uitgeput noch is mijn liefde voor tennis bekoeld. Ik realiseer me dat ik een lange tijd geen tennis meer kijk. Nooit zal een tenniswedstrijd heftiger zijn.



1 opmerking:

Totaal aantal pageviews

Blog over opmerkelijke gebeurtenissen in de sport