Cocu, de gunfactor

Het is geen supertrainer, het was een goede voetballer, hij mist de juiste ervaring en hij heeft niet de uitstraling van een Johan Cruyff of Rinus Michels - maar meer die van Pinokkio- : Philip Cocu, geboren Eindhovenaar heeft het lastig. Heel PSV heeft het lastig. Vijf van de laatste zeven competitiewedstrijden gingen verloren en ook in een makkelijke poule in de UEFA league is het kommer en kwel. Tweemaal verliezen van het befaamde Ludogorets. En nu dus een smadelijke thuisnederlaag (met 2-6 tegen Vitesse)...Dat zou vroeger nooit gebeurd zijn. Sören Lerby en Hans van Breukelen hadden spontaan een paar tegenstanders onder de groene zoden geschopt. Op de ranglijst vind je PSV niet meer in het linkerrijtje terug. Zwolle heeft meer punten en zelfs Go Ahead Eagles staat gelijk met de Nederlandse topploeg, nu tobploeg.

Cocu oogt aangeslagen en kan op de persconferentie nauwelijks meer normaal een vraag beantwoorden. Het ei van Columbus om de mega crisis van de Eindhovenaren te bezweren heeft hij zeker nog niet gevonden. Eerlijk gezegd denk ik dat hij zelfs met Pasen niet eens een ei vindt.

Op deze maandagochtend had ik dan ook verwacht om de voetbal necrologie van PSV-trainer Cocu te gaan schrijven. Maar nee, de befaamde mysterieuze krachten in de sport komen opeens boven drijven. Terwijl Fred Rutten met een 6-2 nederlaag het veld moest ruimen, Dick Advocaat met pek en veren werd besmeurd na een teleurstellend seizoen (2e plaats en geen prijzen), gaat het in het geval van Cocu precies de tegengestelde kant op.

Bij het Eindhovense publiek (minder radicaal dan in Utrecht, veel minder kritisch dan in Amsterdam) komt nu een big brother Ruud-reactie los: Even knuffelen, kom maar Philip, we sluiten je in de armen,drukken onze verloren breekbare zoon even stevig aan de borst.

Ook bij de Eindhovenaren is het gaan dagen dat de selectie niet bestaat uit makkelijk coachbare braverikken die naadloos op elkaar aansluiten. De wil is om samen te werken en te winnen is aanwezig, alleen niet op het veld. Het publiek strijkt bij man die tweemaal drie jaar successen behaalde in het rood-wit de hand over het hart.Waar Fred en Dick tevergeefs aan een dood paard trokken, is Philip de grote broer die zijn oor te luister legt. Het hanteren van de karwats (ouderwets woord voor zweep) is hem vreemd. En liet hij PSV niet in het begin van het seizoen fris en frivool voetballen? Kwame de jonge getalenteerde "hoofdtelefoon"-generatie niet tot bloei?
Cocu, icoon van PSV, held van Oranje (101 caps), motor op het middenveld, je gunt het hem zo.

Het is dan ook absoluut de gun-factor, die zorgt dat directie en supporters van PSV zich solidair achter Cocu blijven opstellen. Zo erg, dat ik bijna denk dat ze de aangeslagen club (subtiel) van naam laten wijzigen: De Philip Sport Vereniging. 

Toch vrees ik het ergste voor de sympathieke trainer: Niets is erger voor je zelfvertrouwen en je carrière als dat ene gevoel dat alom opborrelt: medelijden.